دکتر غلامعلی عبیدی ۱۹ خرداد سال ۱۲۹۹ در تهران متولد شد. وی در مقطع ابتدایی و متوسطه در تهران به تحصیل پرداخت و در سال ۱۳۱۷ وارد دانشکده طب و داروسازی دانشگاه تهران شد. در سال ۱۳۲۱ از پایان‌نامه‌ دکترای خود در رشته‌ داروسازی دفاع کرد و از این دانشکده فارغ‌التحصیل شد.

دکتر عبیدی پس از اتمام دوران تحصیل، نمایندگی فروش یکی از داروسازی‌های خارجی را در ایران تاسیس کرد. پس از چندی به‌دلیل روحیه‌ وطن‌دوستی تصمیم گرفت به‌جای وارد کردن دارو از خارج از کشور، مواد اولیه را وارد و در ایران امکان تولید را فراهم کند. تنها راه رسیدن به این هدف مهم، ادامه تحصیل بود. بنابراین او برای تحصیلات تکمیلی به فرانسه رفت. انگیزه‌ اصلی دکتر عبیدی برای شکل‌دهی به صنعت دارویی در ایران، شیوع گسترده بیماری‌های واگیردار و بالا بودن قیمت داروهای خارجی بود. وی پس از بازگشت به ایران در سه راه امین حضور تهران خانه‌ای قدیمی اجاره کرد و کار تولید دارو را رسما آغاز کرد. او در این خانه قرص و شربت تولید می‌کرد. اولین محصول داروسازی دکتر عبیدی داروهای ضدانگلی بود که در زمان خود مصرف بالایی در ایران داشت.

او اولین لابراتوار داروسازی در ایران را در سال ۱۳۲۵ راه‌اندازی کرد و در سال ۱۳۳۷ توانست اولین پروانه‌ دارویی را برای قرص «ورمسید» از وزارت بهداری وقت دریافت کند. دکتر عبیدی در لابراتوار خود اقدام به تولید داروی با کیفیت و ارزان می‌نمود. وی برای عرضه و فروش این داروها به کسانی که قدرت خرید بالایی نداشتند، به مناطق محروم ایران سفر می‌کرد.

در پی کسب این موفقیت، او لابراتوار خویش را در سال ۱۳۴۱ تجهیز کرد. در همان سال‌ها دکتر عبیدی با سفارش ماشین‌آلات جدید برای اولین‌بار در ایران خط آمپول‌سازی را راه‌اندازی نمود. به منظور بالا بردن کیفیت لابراتوار و گسترش خط تولید ملی، در سال ۱۳۵۲ زمینی به مساحت ۱۵ هزار متر‌مربع در کیلومتر ۸ جاده مخصوص کرج خریداری کرد و کارخانه داروسازی دکتر عبیدی را به این مکان منتقل کرد.

دکتر غلامعلی عبیدی به گسترش علم و دانش معتقد بود و در این راه تلاش‌های زیادی صورت داد. از این تلاش‌ها می‌توان به تاسیس شعبه‌ای از لابراتوار داروسازی دکتر عبیدی در شهر سمرقند ازبکستان اشاره کرد. و سرانجام دکتر عبیدی پدر صنعت داروسازی در ایران، پس از یک عمر فعالیت در عرصه تولید ملی دارو، در تاریخ ۲۸ شهریور ماه ۱۳۸۳ چشم از جهان فروبست.