گاهی اوقات تشنج بیماران مبتلا به صرع با داروهای ضد تشنج کنترل نمی‌شود. برای توصیف این موارد از اصطلاح صرع مقاوم به درمان استفاده می‌شود. مطالعات نشان می‌دهند که صرع در حدود یک سوم بزرگسالان و تقریبا ۲۰ تا ۲۵ درصد کودکان به سرعت با داروها کنترل نمی‌شود.

معمولا تشنج‌ها به ۴ دلیل عمده غیر قابل کنترل هستند:
۱.تشخیص اولیه اشتباه بوده است و بیمار مبتلا به صرع نمی‌باشد.
۲.درمان و انتخاب دارو اشتباه بوده است. برخی از داروها می‌توانند انواع خاصی از تشنج را بدتر کنند.
۳.علی‌رغم تشخیص درست و انتخاب داروی مناسب، عوامل محرک و یا شیوه زندگی ممکن است بر کنترل تشنج تاثیر بگذارند. انطباق ضعیف و عدم مصرف منظم دارو، عواملی مانند کم‌خوابی یا مصرف الکل ممکن است عملکرد داروها را محدود کنند.
۴.و در نهایت تشنج‌هایی که به درستی تشخیص داده شده‌اند ولیکن به‌علت ماهیت بیماری به بهترین درمان‌های پزشکی پاسخ نمی‌دهند

تشخیص نادرست صرع شایع‌تر از آن چیزی است که بیشتر مردم فکر می‌کنند. یک مطالعه مروری در انگلستان نشان داده است که ۱۳ درصد از بیمارانی که برای صرع مقاوم به درمان ارجاع داده شده‌اند، مبتلا به صرع نیستند. اگر تشنج کنترل نشود، اولین سوال معقول این است که آیا این اپیزودها به‌راستی تشنج می‌باشند؟

تعدادی از شرایط پزشکی می‌توانند تشنج را تقلید کنند. مواردی مانند سنکوپ، کاهش قند خون، میگرن، اختلالات خواب، اختلات حرکتی، حمله پانیک و…

هیچ مدرکی مبنی بر اینکه افراد مبتلا به صرع سیستم ایمنی ضعیف‌تری نسبت به عموم جامعه داشته باشند، وجود ندارد. در نتیجه صرف مبتلا بودن به صرع، خطر ابتلا و یا شدت بیماری کووید-۱۹ را افزایش نمی‌دهد.

تشنج انواع مختلفی دارد، گاهی باعث از بین رفتن هوشیاری و در برخی موارد بدون از دست دادن هوشیاری می‌باشد.

در صورت کنترل چندین ساله تشنج طبق صلاح دید پزشک معالچ، داروی ضدتشنج ممکن است قطع گردد.

در بسیاری از موارد منعی وجود ندارد، اما باید در مورد فعالیت خود با پزشک معالج مشورت کنید.