تمامی مطالب علمی این سایت، به تایید تیم علمی پزشکی داروسازی دکتر عبیدی رسیده است.
Medically Approvedآنچه در این مطلب میخوانیم:
اختلال طیف اوتیسم (ASD) یک اختلال عصبی و تکاملی است که بر نحوه تعامل فرد با دیگران، برقراری ارتباط، یادگیری و رفتار او تأثیر میگذارد. اگرچه اوتیسم در هر سنی قابل تشخیص است، اما به عنوان یک “اختلال تکاملی” توصیف میشود، زیرا علائم معمولاً در دو سال اول زندگی ظاهر میشوند.
اغلب افراد مبتلا به اوتیسم علائم زیر را بروز میدهند:
اوتیسم به عنوان طیفی از اختلالات شناخته میشود، زیرا تنوع گستردهای در نوع و شدت علائمی که افراد تجربه میکنند وجود دارد.
افراد از هر جنسیت، نژاد، قومیت و وضعیت اقتصادی ممکن است به ASD مبتلا شوند.
اگرچه بیماری اوتیسم معمولا یک اختلال مادامالعمر است، اما درمانها و مداخلات مناسب میتوانند علائم و عملکرد روزانه فرد را بهبود بخشند.
مبتلایان به ASD ، علایق محدود و رفتارهای تکراری دارند و معمولا در ارتباطات و تعاملات اجتماعی به مشکل برمیخورند. در ادامه به نمونههایی از رفتارهای رایج در مبتلایان به اوتیسم اشاره میکنیم. هرچند همه مبتلایان همه این رفتارها را ندارند، اما بیشتر آنها چندین مورد از رفتارهای گفته شده را خواهند داشت:
علائم در ارتباطات و تعاملات اجتماعی ممکن است شامل موارد زیر باشد:
رفتارهای محدود یا تکراری ممکن است شامل موارد زیر باشد:
مبتلایان به ASD ممکن است اختلال خواب داشته یا تحریکپذیر باشند.
افراد در طیف اوتیسم ممکن است نقاط قوت زیادی داشته باشند، از جمله:
محققان علل اولیه اوتیسم را نمیدانند، اما مطالعات نشان میدهند که ژنها همراه با عوامل محیطی میتوانند به گونهای بر تکامل تأثیر بگذارند که منجر به ASD شوند.
برخی از عواملی که با افزایش احتمال ابتلا به ASD مرتبط هستند عبارتند از:
پزشک با ارزیابی رفتار و تکامل یک کودک میتواند اوتیسم را تشخیص دهد. اختلال اوتیسم معمولاً تا دو سالگی قابل تشخیص است، بنابراین ارزیابی به موقع کودک اهمیت زیادی دارد. تشخیص به موقع ASD، امکان درمان و مداخلات سریعتر را برای ما فراهم مینماید.
تشخیص در کودکان خردسال اغلب یک فرآیند دو مرحله ای است:
مرحله 1: ارزیابی روند تکامل در طول معاینات روتین کودک
هر کودک باید توسط یک متخصص اطفال یا یک ارائه دهنده مراقبتهای بهداشتی در دوران کودکی معاینه شود. توصیه میشود که همه کودکان در ویزیتهای 9، 18، و 24 یا 30 ماهگی از نظر تاخیر تکاملی، و در 18 و 24 ماهگی از نظر اختلال طیف اوتیسم مورد ارزیابی قرار گیرند.
اگر کودک در معرض خطر بیشتری برای ابتلا به اوتیسم یا اختلالات تکاملی باشد، ممکن است تعداد این ارزیابیها بیشتر باشد. کودکان در معرض خطر شامل افرادی هستند که شرایط زیر را دارند:
توجه به تجربیات و نگرانیهای والدین بخش مهمی از فرآیند ارزیابی کودکان خردسال است. ارائهدهنده مراقبتهای بهداشتی ممکن است از ما سؤالاتی درباره رفتارهای کودک بپرسد و بر اساس پاسخهای ما و نیز اطلاعات فرم غربالگری اوتیسم و مشاهدات بالینی، کودک را ارزیابی کند.
اگر کودک در ارزیابیها، تفاوتهای تکاملی در رفتار یا عملکرد خود نشان دهد، ممکن است ارائه دهنده مراقبتهای بهداشتی کودک را برای ارزیابی بیشتر به پزشک ارجاع دهد.
مرحله 2: اقدامات تشخیصی تکمیلی
معمولا یک تیم پزشکی باتجربه در تشخیص اوتیسم، ارزیابیهای لازم را انجام خواهد داد. این تیم ممکن است شامل متخصص مغز و اعصاب کودک، متخصص تکامل کودک، روانشناس و روانپزشک کودکان و کاردرمانگر باشد.
ارزیابی تشخیصی ممکن است شامل موارد زیر باشد:
از آنجایی که ASD یک اختلال پیچیده است که گاهی با سایر بیماریها یا اختلالات یادگیری همراهی دارد، از همین رو ارزیابی کامل کودک ممکن است شامل موارد زیر باشد:
نتیجه این ارزیابیها ممکن است منجر به تشخیص قطعی و توصیههایی برای درمان شود.
والدین و معلمان اغلب اولین کسانی هستند که علائم ASD را در کودکان بزرگتر و نوجوانانی که به مدرسه میروند تشخیص میدهند. ممکن است اولیای مدرسه به والدین توصیه کنند که ارزیابی تخصصی کودک توسط پزشک انجام شود.
ممکن است والدین با پزشک در مورد مشکلات اجتماعی فرزند خود، از جمله مشکلات ظریف ارتباطی صحبت کنند. این مشکلات ظریف ارتباطی ممکن است شامل مشکل در درک لحن صدا، حالات چهره یا زبان بدن دیگران باشد. کودکان و نوجوانان بزرگتر ممکن است در درک استعاره، طنز یا طعنه مشکل داشته باشند. همچنین ممکن است آنها در برقراری روابط دوستانه با همسالان خود مشکل داشته باشند.
درمان اوتیسم باید در اسرع وقت پس از تشخیص شروع شود. مراقبت و ارائه خدمات مناسب و به موقع میتواند مشکلات کودک را کاهش دهد و در عین حال به او کمک کند مهارتهای جدید را بیاموزد و نقاط قوت خود را تقویت کند.
مبتلایان به ASD ممکن است طیف وسیعی از مشکلات داشته باشند، بنابراین درمان واحدی برای ASD وجود ندارد. همکاری نزدیک با تیم پزشکی بخش مهمی از یافتن ترکیب مناسب درمان و مداخلات است.
منبع: National Institute of Mental Health
IR-0523-ABD-8079-AS
اختلال طیف اوتیسم (ASD) یک اختلال عصبی و تکاملی است که بر نحوه تعامل فرد با دیگران، برقراری ارتباط، یادگیری و رفتار او تأثیر میگذارد. اگرچه اوتیسم در هر سنی قابل تشخیص است، اما به عنوان یک “اختلال تکاملی” توصیف میشود، زیرا علائم معمولاً در دو سال اول زندگی ظاهر میشوند.
محققان علل اولیه اوتیسم را نمیدانند، اما مطالعات نشان میدهند که ژنها همراه با عوامل محیطی میتوانند به گونهای بر تکامل تأثیر بگذارند که منجر به ASD شوند.
ارتباط علمی داروسازی دکتر عبیدی با کادر درمانی بهداشتی کشور گزینهای است که در نهایت منجر به ارائه راهکارهای درمانی بهتر و ارتقاء سطح سلامت جامعه میشود. بخش علمی وبسایت ویژه پزشکان، داروسازان، پرستاران و سایر اعضای محترم کادر درمانی بهداشتی در حال آمادهسازی است. به زودی در این بخش با مطالب علمی گردآوری شده از منابع علمی معتبر جهان در خدمت شما فرهیختگان گرامی خواهیم بود.
سلام من یه دختر سی سالم من با توجه به علائمم فک میکنم اوتیسم داشتم ولی بقیه هیچوقت متوجه نشدن. بچگی خیلی غیر عادی بودم بیش از حد به نظم وسایل اهمیت میدادم ارتباط چشمی نمیتونستم برقرار کنم و به سختی با دیگران حرف میزدم با غریبه ها یا کسایی که دورتر بودن اصلا حرف نمیزدم. خیلی خودم رو خودم کار کردم تا الان نرمالترم ولی هنوزم به صدا خیلی حساسم دوست ندارم کسی بهم دست بزنه حتی مامانم نزدیکم میاد بدم میاد. همیشه خیلی بیشتر از بقیه بچه ها زودتر یادمیگرفتم خصوصا ریاضی و هنرم استعداد عجیبی داشتم. ضریب هوشیم از بقیه مدرسه بالاتر بود حتی بهم مدرسه گفت برم دوباره آزمون بدم چون بیشتراز آزمونی بود که دادم و دقیق معلوم نشد بعدا دوباره دادم یه بار 162شدولی رفتارای عجیبم همیشه بقیه رو اذیت میکنه و اصلا دست خودم نیست
درود. از به اشتراک گذاری تجربه شخصی شما سپاسگزاریم