اکساتنت®

از لینزولید می‌توان در درمان عفونت‌های ناشی از انتروکوکوس فاسیوم مقاوم به وانکومایسین، درمان ذات الریه بیمارستانی ناشی از استافیلوکوکوس اورئوس مقاوم به متی سیلین، عفونت‌های پوست ساده و پیچیده، پنومونی اکتسابی از جامعه ناشی از ارگانیسم‌های گرم مثبت حساس به دارو، استرپتوکوکوس پنومونیه – شامل گونه‌های مقاوم به رژیم چند دارویی – استفاده کرد.

بارداری: مطالعات کافی و به‌خوبی کنترل‌شده در زنان باردار انجام نشده‌است. مصرف این دارو طی دوران بارداری و درصورت نیاز قطعی به آن باید تحت نظر پزشک متخصص و بااحتیاط انجام گیرد.
شيردهی: تاکنون مشخص نیست که این دارو در شیر انسان ترشح شود. به دلیل ترشح بسیاری از داروها در شیر، مصرف آن در زنان شیرده باید بااحتیاط انجام گیرد.

۱- قرص را به طور کامل همراه با مقداری آب بلع نمایید.
۲- دارو را پس از انقضای مدت مصرف که برروی قوطی و جعبه ذکر شده‌است، مصرف نکنید.
۳- این دارو را برای دوره کامل درمان حتی در صورت احساس بهبودی مصرف نمایید. همچنین مصرف دارو باید مطابق با یک برنامه معین انجام گیرد.
۴- در حین مصرف این دارو، به منظور پایش تعداد گلبول‌های خون، انجام آزمایشات خون در فواصل منظم ضروری است.
۵- در صورت مصرف دارو به مدت بیشتر از ۲۸ روز، پایش بینایی ضروری است.
۶- درصورتی که یک نوبت از مصرف دارو را فراموش کردید، به محض به یادآوردن فوراً آن را میل کنید. ولی اگر تقریباً زمان نوبت مصرف بعدی فرارسیده باشد، نوبت مصرف‌نشده را فراموش کرده و برنامه عادی خود را از سر بگیرید. از دوبرابرکردن مقدار دارو خودداری کنید.

۱- در صورت عدم بهبودی علایم طی چند روز از مصرف دارو و یا بدتر شدن وضعیت، با پزشک خود مشورت نمایید.
۲- در صورت مشاهده علایمی مانند درد شکم، کاهش اشتها، اسهال، تنفس سریع یا کم عمق، احساس عمومی ناراحتی، درد یا انقباض عضله، تهوع، تنگی نفس، خواب آلودگی، خستگی یا ضعف غیرعادی و استفراغ، سریعاً با پزشک خود تماس بگیرید. این علایم می تواند ناشی از یک بیماری جدی باشد.
۳- احتمال بروز نوروپاتی محیطی و بینایی در بیماران تحت درمان با این دارو بخصوص اگر درمان بیشتر از 28 روز انجام گیرد، گزارش شده است.
۴- با مصرف این دارو اختلالات بینایی مانند تغییر در دقت بینایی، دید رنگ، تاری دید و نقص میدان دید گزارش شده است.
۵- این دارو ممکن است باعث کاهش موقت تعداد گلبول‌های سفید خون و افزایش احتمال ابتلاء به عفونت شود. این دارو همچنین ممکن است تعداد پلاکت‌ها را که برای ایجاد لخته خون مورد نیاز می‌باشند را کاهش دهد. در چنین شرایطی، بخصوص اگر شمارش گلبول‌های خون پایین باشد و به منظور کاهش احتمال بروز عفونت یا خونریزی، پزشک شما ممکن است موارد زیر را توصیه نماید:
• از تماس با افراد مبتلا به عفونت پرهیز نمایید. در صورت احساس ابتلاء به عفونت، تب و یا لرز، سریعاً با پزشک خود تماس بگیرید.
• در صورت مشاهده هرگونه خونریزی یا کبودی با پزشک تماس بگیرید.
• از دست زدن به چشم‌ها و یا داخل بینی خودداری نمایید، مگر آن که از قبل دست‌های خود را شسته باشید.
• در هنگام استفاده از وسایل تیزی مانند تیغ و ناخن گیر احتیاط نمایید تا منجر به خراش نگردد.
• در صورت احتمال بروز کبودی و یا صدمات دیگر، از ورزش‌های تماسی خودداری نمایید.
۶- این دارو اگر با برخی غذاها و یا داروها مصرف شود، می‌تواند باعث افزایش فشار خون گردد. به منظور جلوگیری از بروز این عارضه، توصیه می‌گردد از مصرف فراوان غذاها یا نوشابه‌های حاوی مقادیر زیاد تیرامین (موجود در غذاهای مانده، تخمیر شده، ترشی و دودی) خودداری شود.

– سابقه حساسیت به لینزولید و یا هر یک از اجزاء تشکیل دهنده این دارو
– مصرف همزمان و یا در طی دو هفته اخیر از مصرف داروهای مهارکننده منوآمین ُاکسیداز A یا B از جمله فنلزین و ایزوکربوکسازید

قبل از مصرف اين‌ دارو چنانچه از داروهای زير طی 2 هفته اخیر استفاده نموده‌اید، پزشک خود را مطلع سازيد. این داروها نباید همزمان با اُکساتنت® مورد استفاده قرار گیرند.
• داروهای مهارکننده منوآمین اُکسیداز (مانند فنلزین، ایزوکربوکسازید، سلجیلین، مکلوبماید) که جهت درمان افسردگی و یا بیماری پارکینسون مصرف می‌گردند.
همچنین در صورت مصرف هر یک از داروهای زیر با پزشک خود مشورت نمایید. پزشک شما ممکن است داروی اُکساتنت® را تجویز نماید، اما وضعیت سلامت عمومی و فشار خون شما را قبل و طی درمان کنترل نماید. در برخی موارد، پزشک ممکن است داروی دیگر را برای درمان توصیه نماید.
• داروهای سرماخوردگی یا آنفلوآنزا ضد احتقان شامل سودوافدرین یا فنیل پروپانول آمین.
• برخی داروهایی که برای درمان آسم بکار می روند، مانند سالبوتامول، تربوتالین و فنوترول.
• برخی داروهای ضد افسردگی مانند داروهای سه حلقه‌ای و یا داروهای مهارکننده انتخابی باز جذب سروتونین. این داروها شامل آمی تریپتیلین، کلومیپرامین، دُکسپین، فلوکستین، فلووکسامین، ایمیپرامین، پاروکستین و سرترالین می گردد.
• داروهایی که برای درمان میگرن بکار می‌روند، مانند سوماتریپتان و زولمی تریپتان.
• داروهایی که برای درمان واکنش‌های ناگهانی و شدید آلرژیک بکار می‌روند مانند آدرنالین (اپی نفرین).
• داروهایی که فشار خون را افزایش می‌دهند مانند نورآدرنالین (نوراپی نفرین)، دوپامین و دوبوتامین.
• داروهایی که برای درمان دردهای متوسط تا شدید بکار می‌روند، مانند پتیدین.
• داروهایی که برای اختلالات اضطرابی بکار می‌روند، مانند بوسپیرون.
• داروهایی که برای جلوگیری از لخته خون بکار می‌روند، مانند وارفارین.