فورایز®

فورایز (Phorize) قرصی مهارکننده قوی ترشح اسید معده از نوع P-CAB است که با کاهش سریع اسید در درمان ریفلاکس، ازوفاژیت فرسایشی، زخم معده و هلیکوباکتر پیلوری کاربرد دارد.

عوارض جانبی مصرف قرص فورایز

عوارض قرص فورایز معمولاً خفیف و گذرا هستند، اما ممکن است در بعضی از بیماران شدیدتر باشند. این عوارض به دوز مصرفی، مدت مصرف و وضعیت جسمی بیمار بستگی دارند. عوارض شایع قرص فورایز Phorize شامل موارد زیرند:

• سردرد
• اسهال یا یبوست
• تهوع یا استفراغ
• نفخ
• افزایش گاز معده
• درد شکم
• بثورات پوستی خفیف

واکنش‌های آلرژیک شدید (مثل کهیر، تنگی نفس، تورم صورت یا گلو) از عوارض جدی اما نادر فورایز Phorize  به‌شمار می‌آیند.

در صورت بروز عوارض شدید، مصرف قرص فورایز داروسازی دکتر عبیدی باید متوقف شده و بلافاصله به پزشک مراجعه شود.

شرایط نگهداری قرص فورایز

نگه‌داری صحیح قرص فورایز برای حفظ اثربخشی دارو اهمیت زیادی دارد و رعایت شرایط نگه‌داری توصیه‌شده توسط شرکت سازنده (داروسازی دکتر عبیدی) الزامی است.

• دارو را در دمای کمتر از ۳۰ درجه سانتی‌گراد نگهداری کنید.
• از رطوبت و نور مستقیم خورشید محافظت شود.
• دارو را دور از دسترس کودکان قرار بدهید.
• از نگه‌داری داروی تاریخ گذشته خودداری کنید.

قرص فورایز ۲۰ و قرص فورایز ۱۰ باید در بسته‌بندی اصلی خود نگه‌داری شوند و برای جلوگیری از تغییر کیفیت، نباید به ظرف دیگری منتقل شوند.

قرص فورایز یا Phorize که حاوی وونوپرازان (Vonoprazan) است، از دسته داروهای مهارکننده ترشح اسید معده از نوع P-CAB محسوب می‌شود و در درمان اختلال‌های وابسته به اسید معده و ریفلاکس کاربرد دارد. این دارو با رقابت با پتاسیم سبب مهار پمپ ترشح اسید در سلول‌های جداری معده  و در نتیجه باعث کاهش سریع و موثر ترشح اسید معده می‌شود. موارد مصرف قرص فورایز به شرح زیر است:

• درمان التهاب مری ناشی از ریفلاکس اسید معده (ازوفاژیت فرسایشی)
• درمان نگهدارنده التهاب مری ناشی از ریفلاکس اسید معده (ازوفاژیت فرسایشی)
• درمان بیماری ریفلاکس معده به مری (GERD)
• کمک به درمان عفونت هلیکوباکتر پیلوری در ترکیب با آنتی‌بیوتیک‌ها
• درمان زخم معده یا دوازدهه

قرص فورایز در دوران بارداری باید فقط زمانی مصرف شود که مزایای دارو از خطرهای احتمالی برای جنین، بیشتر باشد. در مطالعات حیوانی، اثرات تراتوژنیک دیده نشده اما شواهد کافی انسانی در دست نیست.

در دوران شیردهی، استفاده از فورایز توصیه نمی‌شود مگر این‌که قطع شیردهی امکان‌پذیر باشد، زیرا مشخص نیست که داروی فورایز یا متابولیت‌های آن به شیر مادر منتقل می‌شوند یا نه.

برای اثربخشی کامل قرص Phorize، رعایت دوز تجویزی و نحوه مصرف آن ضروری است. این دارو را می‌توان همراه یا بدون غذا مصرف کرد و برخلاف مهارکننده‌های پمپ پروتون، نیازی به مصرف قبل از غذا ندارد.

نکات مهم در مصرف داروی فورایز:

• قرص را به صورت کامل با مقدار کافی آب ببلعید.
• از خرد کردن یا جویدن قرص خودداری کنید.
• مصرف منظم روزانه در ساعت مشخص، باعث اثرگذاری بهتر دارو می‌شود.
• در صورت فراموشی یک نوبت مصرف، لازم است دارو به‌محض یادآوری مصرف شود؛ اما اگر نزدیک نوبت بعدی است، از دو برابر کردن دوز مصرفی خودداری کنید.

استفاده صحیح از قرص فورایز به افزایش اثربخشی درمان و کاهش خطر بروز عوارض کمک می‌کند.

پیش از شروع مصرف قرص فورایز، باید پزشک را از وضعیت سلامت خود، آگاه کنید. ممکن است بعضی از بیماران به تنظیم دوز یا پایش دقیق‌تری نیاز داشته باشند. موارد احتیاط مهم در زمان مصرف قرص فورایز شامل موارد زیر می‌شود:

• نارسایی شدید کبدی یا کلیوی
• بیماران مبتلا به سرطان معده (ممکن است علائم مخفی شود)
• بیمارانی که به داروهای مهارکننده ترشح اسید پاسخ نداده‌اند
• سالمندان یا بیماران با ضعف سیستم ایمنی
• افرادی که داروهای متعدد مصرف می‌کنند (به دلیل تداخل دارویی)

درصورتی‌که علائم گوارشی با وجود مصرف قرص فورایز ۲۰ یا ۱۰ ادامه پیدا کند یا تشدید شود، بررسی‌های بیشتر توسط پزشک ضروری است.

فورایز قرص مناسبی برای همه افراد نیست و در برخی شرایط نباید مصرف شود. موارد منع مصرف قرص فورایز به شرح زیر است:

• حساسیت مفرط به وونوپرازان یا سایر ترکیبات قرص Phorize
• بارداری و شیردهی بدون نظارت پزشکی
• کودکان و نوجوانان زیر ۱۸ سال (به دلیل عدم اثبات ایمنی و اثربخشی دارو در این بازه سنی)
• بیماران با سابقه واکنش‌های آلرژیک شدید دارویی

توصیه می‌شود مصرف قرص فورایز فقط بعد از مشاوره پزشکی صورت بگیرد تا از بروز عوارض شدید یا واکنش‌های آلرژیک جلوگیری شود.

فورایز ۱۰ و فورایز ۲۰ ممکن است با بعضی داروها تداخل داشته باشند و باعث کاهش یا افزایش اثر آن‌ها شوند؛ همچنین ممکن است سطح پلاسمایی برخی داروها را تغییر بدهند. بعضی از تداخل‌های دارویی مهم قرص فورایز شامل موارد زیر می‌شود:

• داروهای ضدقارچ آزول‌ها (مثل کتوکونازول): جذب آن‌ها وابسته به اسید معده است؛ مهار اسید ممکن است اثرشان را کم کند.

اطلاع دقیق پزشک از داروهای مصرفی بیمار، چه نسخه‌ای چه بدون نسخه، برای جلوگیری از تداخل‌های خطرناک الزامی است.

• مصـرف همزمان وونوپرازان با فرآورده‌هاى حاوى ریلپیویرین ممنوع است. از مصرف همزمان وونوپرازان با آتازاناویر یا نلفیناویر خوددارى شود.
• سایر داروهـا (مثل نمک‌هـاى آهن، ارلـوتینیب، داسـاتینیب، نیلـوتینیب، مایکـوفنولات موفتیـل، کتوکونـازول/ ایتراکونازول): وونوپـرازان بـا کاهـش اسـید معـده، ممکـن اسـت جـذب و اثربخشـى این داروها را کاهش بدهد.
• وونوپـرازان یـک مهارکننـده سیستم تجزیه کبدی(CYP2C19) اسـت و ممکـن اسـت غلظـت پلاسـمایى متابولیت‌هـاى فعـال کلوپیدوگرل را کاهـش دهـد و باعـث کاهـش مهـار پلاکتـى ایـن دارو شـود. بنابرایـن اثربخشـى کلوپیدوگـرل بایـد بـه دقـت پایـش شـود. وونوپـرازان ممکـن اســت سطح پلاسمایی داروهایی مثل ســیتالوپرام و سیلوســتازول را افزایــش بدهــد. این بیمــاران باید از نظــر عــوارض جانبــى وابســته بــه ســیتالوپرام و سیلوســتازول بــه دقــت پایش شوند.