لانزو®

این دارو با کاهش تولید اسید در معده برای بیماری‌های برگشت محتویات معده به مری، زخم معده، زخم دوازدهه، ازوفاژیت اروزیو، عفونت هلیکوباکتر پیلوری، سندروم زولینگر الیسون و کاهش احتمال بروز زخم معده ناشی از مصرف داروهای ضد التهاب غیراستروئیدی کاربرد دارد. دوز ۱۵ میلی‌گرم لانزو بدون نسخه محسوب می‌شود.

بارداری: مطالعات كافی و به خوبی کنترل شده در زنان باردار انجام نشده است. مصرف این دارو در صورت نیاز قطعی به آن طی دوران بارداری تحت نظر پزشک معالج مجاز است.
شيردهی: تاکنون مشخص نمی‌باشد که این دارو در شیر مادر ترشح شود، اگرچه در شیر موش‌های صحرایی ترشح می‌گردد. به دلیل احتمال بروز عوارض جانبی در نوزاد شیرخوار، مصرف آن در دوران شیردهی توصیه نمی‌گردد.

۱- اين دارو را قبل از غذا و ترجیحاً در هنگام صبح میل نمایید.
۲- کپسول را به طور کامل بلعیده، از خردکردن، شکستن یا جویدن آن خودداری نمایید. در صورت عدم توانایی در بلع کامل کپسول، آن را باز نموده، محتویات را در یک قاشق غذاخوری حاوی کمپوت میوه پراکنده کرده و بلافاصله میل نمایید. ضمناً می‌توان محتویات را با مقداری آب میوه یا سبزیجات مخلوط کرده و بلافاصله میل نمایید. از جویدن یا خردکردن محتویات کپسول خودداری نمایید.
۳- این دارو را برای دوره کامل درمان حتی در صورت احساس بهبودی مصرف نمایید.
۴- در صورتی که یک نوبت از مصرف دارو را فراموش کردید، به محض به یادآوردن فوراً آن را میل کنید. ولی اگر تقریباً زمان نوبت مصرف بعدی فرا رسیده باشد، نوبت مصرف‌نشده را فراموش کرده و برنامه عادی خود را از سر بگیرید. از دوبرابر کردن مقدار دارو خودداری کنید.

به منظور کنترل پیشرفت درمان، به طور منظم به پزشک خود مراجعه نمایید.
در صورت عدم بهبودی و یا بدتر شدن وضعیت با پزشک خود مشورت نمایید.

سابقه حساسيت به لانسوپرازول و یا هر يك از اجزاء تشكيل دهنده اين دارو

قبل از مصرف اين‌ دارو چنانچه از داروهای زير استفاده می‌نماييد، پزشك خود را مطلع سازيد:
استرهای آمپی سیلین، دیگوکسین، نمک های آهن و کتوکونازول ـ لانسوپرازول باعث مهار طولانی مدت ترشح اسید معده می‌گردد. لذا ممکن است با جذب این داروها تداخل نماید.
سیانوکوبالامین ـ لانسوپرازول ممکن است باعث کاهش جذب سیانوکوبالامین گردد.
سوکرالفیت ـ جذب لانسوپرازول به تأخیر می‌افتد و فراهمی زیستی آن کاهش می‌یابد. لانسوپرازول باید حداقل 30 دقیقه قبل از سوکرالفیت مصرف گردد.
تئوفیلین ـ دفع تئوفیلین ممکن است به میزان جزیی افزایش یابد. در برخی بیماران، تنظیم مقدار مصرف تئوفیلین در شروع و یا خاتمه درمان با لانسوپرازول ممکن است ضروری باشد.
وارفارین ـ مصرف همزمان این داروها ممکن است باعث افزایش INR گردد. لذا تغییرات INR و زمان پروترومبین باید مورد پایش قرار گیرد.